نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1091 )                                                                                  

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )

  ( قسمــت سی و یکـــم )

مـلازمـتِ طـاعـت

   ( جزء شانزد هــم صفحــه 321 آیه 132 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا

لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى

   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

و کسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش ، ما از تو جویاى روزى نیستیم

ما به تو روزى مى ‏دهیم و فرجام [نیک] براى پرهیزگارى است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

بنــده را آمــــــوزش می دهد ؛

و بر اظهــــــار عبـــــودیت و مــلازمــــتِ طــــاعت می دارد ،

و تا بنـــــده ای شایستــــه و پسندیــــــــده نباشد ؛

او را بر درگاه خـــود بـــــه خــدمــــت نــــدارد ؛

و به حضرتِ راز در نماز او را راه ندهد !

چه دولتی بالاتــــر از این که ؛

روزی و شبی پنــج بــار ؛

بارگیرِ بارگاهِ وصل ،

به حکم فضل ،

رکابِ لطف ،

به کلبه ی عجــــزِ بنده ی خود فرستد ؟

و این طُغـرایِ عزّت بر منشور دولت او ثبت کند ؟

موســــــی کلیـــــــم را در وعـــــــده گاه منـــاجــــات ؛

چهــــــــــــل روز در انتظــــــــــــار بـــــداشت !

ولی چون نوبت به این امّـــــت رسید ؛

مائــــــده ی انتظار برداشت ؛

و در شبانه روزی پنج بار ؛

قدحِ مناجات ، بر دستِ ساقیِ لطف ؛

دمادم بر وی عرضــه کرد و فرمود :

سجده کن و نزدیک شو !

(واسجد واقترب)

این تفضّل و مزیّت ، تنها به پیامبران نیست ؛

لـکــن هرکس که ضعیف تــــــر باشد ؛

خداوند به او مهربان تر است ،

و کارِ ضعیفـــــــان را چنــــــان سازد ؛

که جمله نیرومنــــــــدان در شگفــــــت آیند !

صد هـــزاران فرشتـــه ی مقـــرّب ،

در دریای رکــوع و سجــود ، غوّاصی کردند ؛

و کسی از آنان حدیثــــــی نکند ،

ولی آن گدای بی نــــــوا چون از خواب برآید و گوید :

آه که بی گاه شد (وقت نماز گذشت) ؛

خداوند در دفتــر عـزت و مجــد ؛

رقم اعزاز و اکرام ، بر کسوتِ رازِ وی کشد !