تفسیر ادبی عرفانی حروف مقطعه (16) 

نسیـــم وصـل

س 26 : شـعـــرا

بســــم الله الــرحمــن الــرحیــم

طــســــم ، تـلـک آیـات الـکـتـــــاب الـمـبیـــــن

حضرت صادق (ع) فرموده اند:

مراد از طسم (انا الطالب السمیع المبدی المعـیـد) است

یعنی منم خواهان سعادت و نیک بختی بندگان

و شنوای گفتارشان و آفریننده

و بازگرداننده و زنده کننده ایشان.

( تفسیرقرآن عظیم ، فیض الاسلام )

طـاء اشاره به طهارت عـزت و تـقـــدس عـلــوِّ خــدا است،

و سین اشاره به سنای جـبـروت خــدا،

و میـــم دلالت بر مجــد جلال او است.

خـداونــدی که روح دلها مِهر او ،

آئین زبانها ذکر او،

سور گوشهـا گفتار او،

عـیـد چشمهـــا دیـــدار او،

آســایش جانـهـــا عـیـــان او،

منزل جوانـمـــردان کـــوی او،

مقـصــود عارفان گفت و گوی او،

نسیـــم وصـل وزان از سوی او،

هـمــه از او ، و خـــود او هـمـــه

********************************

اِلهی؛ کَم مِن قَبِیحٍ سَتَرتَهُ وَ کَم مِن فادِحٍ مِنَ البَلاءٍ اَقَلتَهُ وَکَم مِن عِـثارٍ

 وَقَیتَهُ وَکَم مِن مَکــرُوهٍ دَفَعـتَــهُ وَکَـم مِن ثَنـاءِ جَمِیـلٍ لَستُ اَهلً لَهُ نَشَرتَهُ

خــدایــــــــا ؛

چه بسیار کارهای زشتم را که پوشاندی !

چه بسیار بلاهای سخت که از من دور کردی !

چه بسیار لغزشها که مرا از آنها نگاهداشتی!

چه بسیار کارهای ناپسندی که از من دور کردی!

چه بسیار مدح وثنای نیکو که من لایق آن نبودم

و تو از من بر زبانهـــــــــــا انداختی !

خـدایـــــــا ؛

غمی بزرگ در دل دارم ، و حالی بسیار ناخوش ، و اعمالی نارسا ،

و زنجیرهای علائق دنیا مرا در بندکشیده ،

و آرزوهای دور و دراز دنیوی مرا از هر سودی بازداشته ،

و دنیا به خدعه و دروغ و نفسم مرا به جنایت فریب داده !

خـدایـــــــا ؛

اِلهــــی وَ رَبِّی مَن لِی غَـیـرُکَ اَسـئَـلـُـهُ کَشـفَ ضُـرّی وَ النَّظَـرَ فِی اَمرِی

من غیر از تو چه کسی را دارم که گناهانم را ببخشد ،

و مرا از شهــد گوارای آلاء رحمانی خود بهره مند سازد ؟

خـدایـــــــا ؛

به عزت و جلال ازلی و ابدیت تو را قسم میدهم که با من در همه حال

با رأفت و رحمت و عطوفت و فضل و مهربانی خود رفتار کنی

آسایش صد هــزار جــان یک دم توست

شادان بُوَد آن دل که  در آن دل غم نوست

دانی ملکــا که روشنــائی دو چشــم

در دیــدن زلف سیــه پر خــم توست