*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 1074
ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء شا نزدهم ـ صفحه 312 )
( قسمــت چهــاردهـــم )
اســرار الاهیّـت
عتبات عالیات در انتظار محبّان حسین علیه السلام
( جزء شانزد هــم صفحــه 315 آیه 56 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَقَدْ أَرَیْنَاهُ آیَاتِنَا کُلَّهَا فَکَذَّبَ وَأَبَى
ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :
در حقیقت [ما] همه آیات خود را به [فرعون] نشان دادیم ،
ولى [او آنها را] دروغ پنداشت و نپذیرفت
نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :
ما آیات قدرت و عجایب فطرت را به وی [فرعون] نمودیم ؛
امّا دیده ی سِــرّ وی را از دیدن حقایق آن بدوختیم ؛
تا به مــــــــــا راه نَبَـــــرَد و گِرد مــــــــــا نگردد ؛
که او شـــــــایستـــــــه ی بارگاه مــــــا ؛
و ســــزاوار حضرت مــــا نیست !
مــــــــا آن کنیـــــم که خـــــــود خواهیم ؛
آن چه مــــــــراد مشیّت مـــــا است می دانیم ؛
و به رضــا و سخَط ننـگــــــریـــــــم ؛
هر که را خواهیم و به هرچه خواهیــــم قهـــــر کنیم ،
و کس را به اسرار الاهیّت خویش راه ندهیم .
نوشتـــه انـــــد :
از جانب حق فرمان آمد که ای خلیل ؛
تو نمـــــــــــرود را دعوت کن !
ای کلیم ؛ تو فرعون را دعوت کن !
ای مصطفی ؛ تو سران قریش را دعوت کن !
شما همی خوانیـــــد و آیات معجــــزات را همی نمائید ؛
من آن را هـــــــدایت کنـــم که خــــــــود دانــــم !
نمـــــرود که دعـــوی خـــــدایی داشت ؛
پشّه ای فرستادم او را هلاک کرد !
فرعــــــونِ یاغیِ طاغیِ خویشتن بین را ؛
که نعره ی منم خــــــدای والا را زد ؛
( انا ربکم الاعلی گفت )
پاره ای چوب به دست موسی فرستادیم ؛
تا قدر و قـــــــدرت او را پیش او نهد !
بزرگان قـــریش که قصد جان حبیب مـــا کرده بودند ؛
و او را که از شهـــــر خـــــــــــود بتاختــــــــه بود ؛
به اندیشه ی هلاک وی از پی وی برآمدند ؛
غار را پناهگاه حبیب خود ساختیم ؛
و تار عنکبوت ضعیف را به شهنگی او فرستادیم !
آری ؛
در راه مــا گاه پشّه ای سپهسالاری کند !
گاه عصایی در صحرایی اژدهــــــایی کند !
و گاه عنکبــــوتی در بیابان شهنـگـی کند !
کاه آبی (طوفان نوح) فرمانبـــــرداری کند !
گاه آتشـــی ؛ مـــونســـــــی کنـــــــــــــد !
گاه درختـــی سبـــز مشعـــل داری کند !
نـور سـرا پــــرده ها
ای که مـــرا خوانـــده ای ؛ راه نشانــــم بـــده
در شـب ظـلـمــانی ام ، مــــاه نــشـانــم بـده
یوسـف مصری ز چـاه ، گـشت چنـان پادشـاه
گـر کـه طـریـق ایـن بُـود ، چـاه نـشـانــم بـده
بر قـدمت همچـو خاک ، گـریــه کنـم سوزناک
گِل شد از آن گریـه خاک ، روح به جـانـم بــده
از دل شـب می رسـد ، نـور سـرا پــــرده ها
در سـحــــر از مشـــرقت ، صــوت اذانـم بــده
سر خـوشـی این جـهـــان ، لـذّت یک آن بُـود
آن چـه تو را خـوشـتـر است ، راه بـه آنـم بـده
موضوع :
نظر ()