نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1017 )                                                                          

ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 282 )


  ( قسمــت سی ام     )


اهـل تمکیــن


 ( جزء پانزد هــم صفحــه 292 آیات 107 و 109 )  

بسم الله الرحمن الرحیم 

(107 )  قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُواْالْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ

إِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًا

( 109 )وَ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ یَبْکُونَ وَ یَزِیدُهُمْ خُشُوعًا

   ترجمــه لفظـــی :

(107) بگو [چه] به آن ایمان بیاورید یا نیاورید بى‏ گمان کسانى که پیش از [نزول]آن

دانش یافته ‏اند چون [این کتاب] بر آنان خوانده شود سجده‏ کنان به روىدر مى ‏افتند

 (109)  و بر روى زمین مى‏ افتند و مى ‏گریند و بر فروتنى آنها مى ‏افزاید


نگاه ادبی و عرفانی :

از آستان جلال احدیّت ،

اشاره به استغنای رَبِّ عِــزَّت از طاعت بندگان است ،

می فرمـــــایـــــــد :

ما را هیچ نیازی به ایمان آنان نیست !

خواه ایمان آورند خواه نــــه !

ما را به ایمان شما حاجت نــه ،

هنوز رقمِ وجود بر هیچ موجودی نکشیده بودیم که ؛

جمــــال مـــاشاهـــــــد جــلال مــــــا بود ،

خود بخود ، خود را بسنده بودیم ،

امروز هم که خلق را بیافریدیم ،

همانیم که (دیروز که نیافریده بودیم) بودیم ،

بی نیاز به خود ؛ پیش از سبب ،

و بی نیاز بر کمال ؛ پیش از طلب !

کــــــــــه ؛

قُل هُوَاللهُ اَحَــــــد ، اَللهُ الصَّمَـــــــــــد ...

وَ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ یَبْکُونَ ...

گریستن ؛ حال مبتدیان است و صفت روندگان ،

هرکسی بر حسب حـــــــــــال خود ،

و هر رونده ای به اندازه ی کردار خود گِـــریَـــــــد ،

چنان که توبــــــه کار ، در گنــــــــاه خود می نگرد ،

و از بیــــــــــمِ کیفـــــــــــر می گریــــــــــد !

طاعت کار ؛ در طاعت خود می نگـــــــــرد ،

و بر فترت و سستی و تقصیر و کوتاهی و تنبلیِ خود می گرید !

او بر خاتمت کار می گریــــد که فــــــردا با من چه خواهند کرد ؟ !

عــــــــــارف ؛ در ســابقــــــه ی ازل می نـــگـــــــــرد ،

و بر غفلت خود می گــریــــــــد ! و می گوید :

آیا در ازل بر من چه خواندند و چه راندند و چه قضا کردند ؟

این ؛ همـــــــه بر راه رونـــــــــدگان است ،

و نشانی بر ضعــفِ حـــــــــالِ ایشان !

امّا ربودگانِ از خویشتن و اهلِ تمکین را ، گریـــــــه ، نقص باشد !

نوشتــــــه انــــــد :

روزی عارفی با زن خود در خانه نشسته بود که عارفی دیگر وارد شد ، زن خواست خود را بپوشاند که عارف گفت بنشین ، او را از تو آگاهی نیست ! عارف وارد شد و با دوست خود نشست و سخن می گفتند تا این که آن عارف گریستن آغاز کرد ، عارف به زن خود گفت : اینک خود را بپوشان که او به هوش آمد ! و از ناآگاهی خارج شد !!!


فتـواى مـن

سر کوى تو ، به جان تــو قسم ! جاى من است

به خـــــــــم زلف تو ،  در میکده ماواى من است

عارفانِ رخ تو جملـــــه ظلــــومند و جهـــــــــول

این ظلومىّ و جهولى ، سر و سوداى مناست

عاشـــق روى تــــو حسرت زده اندر طلب است

ســــــر نهادن به سر کوى تو ، فتواى من است

عالـــــــم و جاهل و زاهد ، همه شیداى تــو اند

این نه تنهـــــــــــــا رقم سرّ سویداى من است

رخ گشـــــــا ، جلوه نما ، گوشه چشمى انـــداز

این هــــــــــواى دل  غمدیده شیـداى من است

مسجد و صومعـــــــــه و بتکده و دَیــــر و کنیس

هر کجا مــــــــــــى‏ گذرى ، یاد دل ‏آراى من است

در حجابیم و حجـــــــــابیم و حجابیم و حجــــــاب

این حجاب است که خود ، راز معمــاى من است

( دیوان امام خمینی [ره] ص 59 )


 

همه مشکلات مــــــا


ناشی از غیبت طولانی مولایمان


محبــوب دل هـا و منجی انســـان هـا


حضرت حجـة ابن الحســــن المهــــدی(عـــج) است


 

پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشان زیـــاد دعا کنیم

 

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات

 





موضوع :