نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  (1001   (                                                                   

ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 282 )

  ( قسمــت چهــاردهـــم )

موعظـتِ بلیـــغ

 ( جزء پانزد هــم صفحــه 285 آیه 36 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

وَلاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ

کُلُّ أُولئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا

    تفسیـــر لفظـــی :

و چیزى را که بدان علم ندارى دنبال مکن

زیرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد

 تفسیر ادبی و عرفانی :

در این آیت ، هم موعظت است ،

هم تَذکِـــــــرَت است ،

هــــم تهـــدیــــــــــــد !

موعظتِ بلیـــغ ، و تذکرتِ به ســـزا ، و تهدیـــدِ تمــــام !

پنــــــــد می دهد تا بنده از کار دین غافل نمانَد ،

یادآوری می کند تا بنده حقّ را فرامــوش نکند ،

بیــــــــم می دهد تا بنــــــده گستـــاخ نشود !

می فرماید : ای آدمی ؛

زبان گوشدار ، آن چه ندانی مگوی ،

گوش را به شنیدنِ باطل مشغول مکن ،

دیده را به دیدنِ ناشایست نگران (نگریستن) مکن !

اندیشه ی فاسد مکن ؛

که فردا تو را از همه ی آنها خواهند پرسید !

زبــــان را شاه راهِ یــــــادِ حقّ گردان تا رستگار شوی ،

گــــــوش را بر شنیدنِ سخنِ حقّ دار تا از رحمت بهره یابی ،

چشــم را بر نظرِ عبرت گمار تا برخوردار باشی ،

دل را به مهــــــر او پرداز ،

و غیـــــر را فرو گذار تا به پیروزی برسی .

که گفتـــــه انــــــــد :

هر آن دلی کـــه معــــرفت در او جــــــــــای گرفت ،

اندیشه ی هــر دو ســـــــــــرای از او برخاست ،

چون به هرچـــــــــه نگــــــرَد حــقّ را بینــد ،

و هرچــــه شنـــــوَد از حـــــقّ شنـــوَد ،

به یک بارگی دل را با حـــقّ پردازد ،

و بــــــه مهـــــــر وی نــــــازَد ،

از این جا خدمت در خلوت ،

و مکاشفتِ حقیقت ،

و غرق شدنِ در مواصلت را آغاز کند !

خدمتِ در خلــوت ؛ از آدمیــــان ، نهـــان !

مکاشفتِ حقیقت ؛ از فرشتــــگان ، نهــــان !

استغراقِ در مواصلت ؛ از خویشتـــن ، نهــــــان !