*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 990 )
ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء پا نزدهم ـ صفحه 282 )
( قسمــت ســوّم )
شـربـت محبّـت
( جزء پانزد هــم صفحــه 282آیه 1 )
بسم الله الرحمن الرحیم
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِالْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى
الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ
تفسیـــر لفظـــی :
منزه است آن [خدایى] که بندهاش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجدالاقصى
که پیرامون آن را برکت دادهایم سیر داد تا از نشانههاى خود به او بنمایانیم
که او همان شنواى بیناست
تفسیـــر ادبی و عرفانی :[بخش سوم]
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلًا ...
[ ادامه بحث از پست قبلی ]
بزرگان دین گـفـتــه انــد:
خـداونــد در معــــــراجِ محمّـــد(ص)
کاری را که ســزاوار ربـــوبــیـت او بود کرد ،
و مصطفی(ص) کاری که سـزاوارعـبـودیت خویش بود کرد ،
عــروج محمّـــد(ص) سزای بشریت او ،
و نـزول الــهـــی ســزای الاهـیـت او !
و لایــــق ذات و صفــــــــات او !
عروج محمّـد(ص) و نزول خود هر دو را به شب خواست
از بهـر آن که محمّد(ص) را حبیب خواند ،
و معـنـی محبت جــز موافـقـــت نیست .
در معـــــــراج به آسمــــــان ها ،
او را ازمسجـدالحــرام به مسجــدالاقصی
و از مسجــدالاقصی به ســدره ی منتهی
و منزل اعـلــی برد تا احــوال قـیـامت را معاینه بیند ،
و قـواعـد شـفـاعـت ممهَّــد گـرداند
روزی که همه گویند وانَفســـــــــــــــــاهُ ،
مصـطـفــی(ص) که ملکــوت آسمان ها دیده ،
و آیات کبــــــری و عجایب غـیـب بر او نموده شده ،
نترسد و هیبت و سیـــــاست آن روز در او اثـــر نکـنــد ،
و دل خـــــــــــــــود به شفـــاعت امّت دهـــــــــد.
آدم پـــدر آدمیـــان را فـرمود: اِهبِــط ، فرود آی!
و محمّــد(ص (را فـرمود : بالا بیـــــا !
بر مرکب همت نشین ،
تارک اعـلـی را زیر قدم خود نــِه ،
و از جـســمـــانی بــــه روحانی سفــرکـــن ،
آن گاه به مــــــــا نظـــر کـــــــــــن !
در کـوی تــو گـــر کشـتـه شــوم باکی نیست
کــو دامـن عـشـقـی کـه بـر او چــاکی نیست
حضرت امام جـعـفــرصــادق(ع) فـرمودند:
در شب مـعـــــراج کــه سـیّــد بنــی آدم به حضـرت اعـلــی رسید ،
به غایتِ قـربت نزدیکی یافت ،
و از غایت قـربت نهــــایت هیبت دیــــــد!
تا خـداونـد تـــدارک دل او کرد
و به غایت کــــــرم و عـنــــــــایت ،
و نهایت لطف و کرامت ،
او را به خود نزدیک کرد ،
و به منزل) ثـُــــــمَّ دَنــــــا ) رسید
و خلـــوت (اَو اَدنـــی( یافت ،
راز شنیــــــــده ،
شربت محبت چشیــــــده ،
دیــــــــدار حــق دیـــــــــده ،
از هر دو جهــان رمیــــــده ،
و با دوست آرمیــــــــــــده !
رفت آن چــــــــــــه رفت ،
شنید آن چـــــــــه شنیــــــد ،
دیــــــــد آن چـــــــه دیــــــــد ،
و کس را از آن اســــــــــرار خبــــــــر نــــه !
عـقـول و اوهـام از دریافت آن دور !
رازی در پرده ی غـیــــــرت رفتـــــــه ،
بی زحمت اغـیار به سمــع رســول(ص) رسانده است.
رازی است مرا با شب و رازی است عجب !
شب دانـد و من دانـم و من دانـــــم و شب !
موضوع :
نظر ()