*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 961 )
ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء چهــاردهم ـ صفحه 267 )
( قسمــت نهـــــم )
عالَـمِ عشـق
( جزء چهارد هــم صفحــه 270 آیه 31 )
بسم الله الرحمن الرحیم
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَآؤُونَ کَذَلِکَ یَجْزِی اللّهُ الْمُتَّقِینَ
تفسیـــر لفظـــی :
بهشت هاى عدن که در آن داخل مى شوند ، نهر ها از زیر [درختان] آنها روان است
در آن جا هر چــــه بخواهنــــــــــد براى آنان [فراهـــــــــــــم] است ،
خدا این گونه پرهیزگاران را پاداش مى دهد
تفسیـــر ادبی و عرفانی :
چه زیبــــــــا جـــــــائی ،
چه نیکــــــو ســــــــــرائی ،
که خداوند ، خود می فرماید :
لَنِعــمَ دارُ المُتَّقِیـــنَ
چه خــــــوش جـــــــــائی است ،
که در همه زندگی است ، مرگی نیست !
همه جــــــــوانـــی است ، پیـــــــــری نیست !
همه تن درستـــــی است ، بیمــــــــــــاری نیست !
بنده در آن جاودانی است ، بیـــــرون شـــــدنی نیست !
در هـــــوای بهشت ، سرمـــــا و گرمـــــــا نیست !
آفتــــــــــــــــاب و تـــاریکـــــــــــــی نیست !
سَمـــــوم و زمهـــــــــــریـــر نیست !
خوش نگار ؛ چون روز نوبهــار !
همه بنفشه زار و گلزار !
نسیــــمِ خـــوش و تنِ درســت و دلِ شـــــاد !
به هــرکس به قـدر طاعـــت او نعمــــت و پــــاداش داد ،
و کمال نعمت آن است که ؛ هرگز بریدنی نیست !
و محبت و عنایت حــــقّ آن که فرمایــــد ؛
ما به جفـای بنـــده ، عطای خود را دریـــــــغ نداشتیم ،
دیدیـــــــم آن چــــــه دیدیــــــــم ،
خریدیـــــم آن چه را که پسنــدیـــدیــــم !
عیــب را دیدیـــــــم و با عیـــــــب خریدیـــــــــم !
و مهــــــــر خــــــود را بر او برنداشتیــــم !
ســایـه ی عشـــق
بـــى هــــــواى دوست ، اى جان دلم ، جــانى ندارم
دردمنـــدم ، عــــاشقــــم ، بى دوست ، درمانى ندارم
آتشـــــى از عشق در جانم فکندى ، خـــوش فکندى
مـــن کــــه جـــــز عشق تـــو آغازى و پایـــانى ندارم
عشـــق آوردم در ایـــن میخـــــانه بـــا مشتى قلنـدر
پـــــر گشـــــایم سوى سامـــانى ، که سامانى ندارم
عالـــم عشق است ، هـــــر جـا بنگرى از پست و بالا
ســـــایه عشقــــم کــــه خود پیــــدا و پنهــانى ندارم
هر چه گوید عشق گوید ، هر چه سازد عشق سازد
من چه گویم ، من چه سازم ، من که فرمــانى ندارم
غمــــزه کـردى ، هر چه غیر از عشق را بنیان فکندى
غمــــزه کن بــــر من که غیر از عشق ، بنیـانى ندارم
ســر نهم در کــوى عشقت ، جان دهم در راه عشقت
من چه مىگویم که جز عشقت ســر و جـــانى ندارم
عاشقــــم ، جز عشق تو ، در دست من چیزى نباشد
عـــــاشقم ،جــــز عشق تــو ، بر عشق برهانى ندارم
( دیوان امام خمینی [ره] ص 150 )
موضوع :
نظر ()