نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 905  )   

ســوره 13 : رعــد ( مـدنـی ـ 43 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 249)  

  ( قسمــت یازدهـم )

دیـــدار محبـــوب

جزء سیزد هــم صفحــه 253 ( آیه 29 )

بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند

خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند

 تفسیر ادبی و عرفانی :

در این آیت می فرماید :

آن مؤمنان و آن جوانمردان که ؛

دارای صفت ایمان و عمل صالح هستند ؛

خوشا عیشا که عیش ایشان است ،

امروز خوشی عیشی (طوبی) در دل ایشان است ،

و فردا با نیکوئی و خوشی در پذیرائی ایشان ،

امروز ذوق معرفت و انس محبت بهره ی ایشان است ،

و فردا سماع مطلوب و شراب منظور و دیـــدار محبـــوب ،

حاصل ایشان ؛ طوبای ایشان ، وقت است ،

و بهشت ایشان نقد ، و راحت ایشان درد است !

ای جوانمـــــــــرد ؛

هفت کشورِ آراستـــه به طلعتِ خداونــــد ، درد است !

و ملک هشت بهشت ، یک شاخــــه از درخت درد است !

اگر یک ذره از آن درد و اندوه که در دل عارفان است ،

بر کلّ کائنــــــــــات آشکار گــــــــــردد ؛

همه ی اهل آفرینش از نشاط آن ذره ، عین طرب شوند !

و خارستـــان هــــا ، همــــــــه بوستـــــــــان گردد ،

زنّــــارهــــا بر کمــــــــــــر عشق دین شود ،

و هرگـــه که او طلعــــــت خویش نماید ؛

آن ساعت باشد که عارفــان همه در وجـــــــــد آیند !

دیــار قــــدس

دست از دلم بـــــدار ، که جــانــم به لب رسیـد

انــــدر فــــراقِ روى تـــو ، روزم به شب رسیـد

گفتــم به جــان غمزده ؛ دیگر تــو غــم مخــــور

 غم رخت بست و موسم عیش و طــرب رسید

دلـدار من چو یوسف گـــم گشتـــه بـــازگشت

کنعـــــان ، مــــرا ز روى دل مـلتهــب رسیـــد

راز دلــــم کــــــه قلـب جفـا دیـــده ام دریــــد

ازسینـــــــه‏ ام گذشت و به مغز عصب رسیـد

مـــــرغ دیـــــار قــــدس ، از آن پر زنـــان رمیـد

بــــــــر درگهـــــــى که بود ورا منتخب ، رسید

دارالســـــــلام ، روى سلامــت نشــــان نــداد

بگــذشت جــــــان از آن و به دارالعجب رسید

( دیوان امام خمینی [ ره ] ص  119 )